Καλώς ορίσατε στην πρώτη συνέντευξη τής Κοιλάδας της Γνώσης! Ο συγγραφέας Αντώνης Αντωνιάδης μάς έκανε το ποδαρικό και τον ευχαριστούμε θερμά! Καλή απόλαυση!
Πείτε μας δύο λόγια για εσάς. Τι έχετε σπουδάσει, πού έχετε εργαστεί, τι κάνετε στον ελεύθερό σας χρόνο, ποια βιβλία έχετε γράψει, τι σας αρέσει να διαβάζετε…
Γεννήθηκα στη Γερμανία, αλλά μεγάλωσα στην Δράμα. Σπούδασα Φυσικοθεραπεία στο Βελιγράδι της Σερβίας, την εποχή της πολιτικής αλλαγής και των εμφύλιων πολέμων και κατά την αναγνώριση του πτυχίου μου στην Θεσσαλονίκη εργάστηκα ως αρχισυντάκτης του περιοδικού Άβατον, επιμελητής βιβλίων διαφορών εκδοτικών και τέλος ως διευθυντής του περιοδικού Μυστική Ελλάδα. Στην συνέχεια αρθρογραφούσα σε διάφορα περιοδικά και πρόσφατα ήμουν αρχισυντάκτης του περιοδικού Nimbus.
Από μικρός στον ελεύθερο χρόνο μου διάβαζα βιβλία, έβλεπα ταινίες και ντοκιμαντέρ και έγραφα. Έχω γράψει κεφάλαια σε πολλά συλλογικά βιβλία, όπως Μαγεία η Απόκρυφη Παράδοση του Κόσμου, Ιερή Ελλάδα, Αρχαία Ελληνική Επιστήμη, Τα Μεγάλα Μυστήρια του Κόσμου, Ανεξήγητα Φαινόμενα, Ο Πόλεμος ενάντια στο MATRIX, Η Ιστορία του Μέλλοντος, Φαντάσματα κ.ά. Το 2006 κυκλοφόρησε η μελέτη μου Το Ιερατείο των Δελφών: ο Μυστικός Σχεδιασμός των Πολιτικών Συστημάτων και τον ίδιο χρόνο το Παράξενες Διηγήσεις Αρχαίων Ελλήνων.
Το 2009 κυκλοφόρησε το ιστορικό μου μυθιστόρημα Ο Λύκος της Σπάρτης, το οποίο κυκλοφόρησε και στην Ιταλία με μεγάλη επιτυχία, ενώ το 2010 βγήκε το Εκστρατεία στην Έρημο, το οποίο επίσης κυκλοφόρησε στην Ιταλία.
Το 2015 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το βιβλίο μου Νεκρονομικόν το Χειρόγραφο των Νεκρών, το οποίο εκδόθηκε στην Ελλάδα το 2018, ενώ την ίδια χρονιά στην Ελλάδα, το 2015, κυκλοφόρησε το βιβλίο Δαιμόνιος Βάκχος, που συνέγραψα με την Αγγελική Ράδου.
Διαβάζω τα πάντα, περισσότερο όμως επιστημονικά βιβλία και μελέτες, τα οποία δίνουν τροφή στην έμπνευση και προσφέρουν τα δομικά υλικά για την κάθε ιστορία.
Ετοιμάζετε κάποιο βιβλίο;
Όχι μόνο ένα. Έχω έτοιμα ένα τρόμου και ένα ψυχολογικό θρίλερ, ενώ γράφω ένα ιστορικό και ένα φαντασίας.
Γιατί τόσα πολλά βιβλία σας (Λύκος της Σπάρτης, Εκστρατεία στην Έρημο, Παράξενες Διηγήσεις Αρχαίων Ελλήνων, κ.λπ.) είναι εξαντλημένα; Υπάρχει περίπτωση να επανεκδοθούν;
Το Παράξενες Διηγήσεις κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άλλωστε. Τα υπόλοιπα τώρα βρίσκομαι σε συζητήσεις με τους εκδοτικούς για την επανακυκλοφορία τους.
Ο Λύκος στην Σπάρτη και Η Εκστρατεία στην Έρημο μάς μεταφέρουν στον 5ο αιώνα π.Χ., τον Χρυσό Αιώνα τού Περικλή, αλλά και τον αιώνα των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις στην ανασύνθεση τής εποχής;
Ευτυχώς που εκείνη την εποχή τα πράγματα δεν άλλαζαν κάθε χρόνο όπως σήμερα ή κάθε δέκα και εκατό χρόνια. Τότε οι τεχνολογικές εξελίξεις ήταν αργές και μηδαμινές. Σήμερα κάποιοι έχουν την εντύπωση ότι και τότε όπως και τώρα οι κοινωνικές αλλαγές και εξελίξεις είχαν τον ίδιο ταχύτατο ρυθμό. Αυτό δεν ισχύει. Έχουμε κάποιες αλλαγές π.χ. στα πολιτεύματα, οι οποίες όμως δεν έφεραν ριζοσπαστικές εξελίξεις στο σύνολο της κοινωνικής ζωής. Επίσης υπάρχουν κάποιες επιστημονικές ανακαλύψεις και τεχνολογικές εφαρμογές, οι οποίες και πάλι δεν προκάλεσαν κάποια επαναστατική αλλαγή των κοινωνιών και των συνθηκών. Οι διαφορές εμφανίζονται κατά την Ελληνιστική Εποχή, αλλά και τότε οι εξελίξεις δεν είναι ραγδαίες. Οπότε από τους Περσικούς Πολέμους στην εποχή προ του Πελοποννησιακού Πολέμου, δεν υπήρχαν μεγάλες αλλαγές, σχεδόν καμία θα έλεγα, ώστε να μου δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα. Το όλο ζήτημα πάντα ήταν να καταφέρω να αποδώσω την ελληνική νοοτροπία, γιατί αυτό που δεν δεχόμουν ποτέ ήταν ο τρόπος που μας παρουσιάζουν οι ξένοι συγγραφείς, οι αρχαίοι Έλληνες ήρωες τους δηλαδή αντικατοπτρίζουν ως επί το πλείστον τη σύγχρονη αγγλοσαξονική πουριτανική νοοτροπία, δεν θα αναφερθώ σε βιβλία, αλλά όσοι έχετε παρακολουθήσει τη σειρά Ηρακλής που είχε προβληθεί πριν από αρκετά χρόνια θα καταλάβετε, όταν τον μεγαλύτερο γυναικοκατακτητή της ελληνικής μυθολογίας μετά τον Δία, τον παρουσιάζουν σαν ντροπαλό και ανέραστο αγγλοσάξονα.
Το πρόσφατο βιβλίο σας Νεκρονομικόν είναι ίσως η μοναδική ιστορία κοσμικού τρόμου που διαδραματίζεται στο Βυζάντιο. Πώς αποφασίσατε να κάνετε αυτόν τον συνδυασμό;
Εκ των πραγμάτων και των συνθηκών. Στο μικρό κείμενο που είχε γράψει για την ιστορία του Νεκρονομικού ο Χάουαρντ Φ. Λάβκραφτ αναφέρει ότι «το 950 μ.Χ. ο Θεόδωρος Φιλήτας μετάφρασε το Αλ Αζίφ του Αμπντούλ Αλχαζρέντ και το ονόμασε Νεκρονομικόν». Αυτή η πρόταση μού έφερε την έμπνευση να γράψω για την ιστορία του Θεόδωρου Φιλήτα και ταυτόχρονα έθεσε και το γεωγραφικό, ιστορικό και χρονολογικό πλαίσιο στο οποίο θα εκτυλίσσονταν οι περιπέτειές του.
Ανησυχήσατε μήπως το Βυζάντιο αποξενώσει τους φίλους κοσμικού τρόμου; Και φυσικά έχω και την αντίστροφη ερώτηση για τον κοσμικό τρόμο και τους φίλους του Βυζαντίου.
Όχι, καθόλου. Θεώρησα μάλιστα ότι θα το έβλεπαν με ενδιαφέρον, αφού θα ξετυλιγόταν μπροστά τους μια διαφορετική εποχή από τις συνηθισμένες που γράφονται ανάλογες ιστορίες και ειδικά για τους ξένους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν αρκετά για το Βυζάντιο μου δινόταν η ευκαιρία να τους ελκύσω ώστε να διαβάσουν περισσότερο για εμάς και τα γεγονότα της περιοχής μας. Όσο για τους αναγνώστες ιστορικών μυθιστορημάτων θεωρώ ότι παρά τον καμβά της επιστημονικής φαντασίας και του τρόμου θα τους αρέσει η ανάμιξη της φαντασίας με τα ιστορικά γεγονότα της εποχής.
Θα επανέλθετε στο Βυζάντιο είτε με νέα ιστορία κοσμικού τρόμου είτε με καθαρόαιμο ιστορικό μυθιστόρημα;
Έχω στα σκαριά ένα μυθιστόρημα για την πρώτη Σταυροφορία, αλλά και δυο άλλες ιδέες για το Βυζάντιο σκαλίζουν το μυαλό μου, αλλά δεν ξέρω πότε θα τα αρχίσω.
Λέγεται ότι το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα είναι μικρό συγκριτικά με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Συμφωνείτε μ’ αυτήν την εκτίμηση; Αν ναι, πώς την εξηγείτε;
Σίγουρα, με βεβαιότητα και εξακριβωμένα είναι συγκριτικά και αναλογικά με τον πληθυσμό μικρότερο, σχεδόν ελάχιστο μάλιστα. Αυτά δεν χωρούν αμφιβολία, υπάρχουν τα στατιστικά στοιχεία που μπορείτε να ανατρέξετε. Τώρα οι λόγοι που οι Έλληνες δεν διαβάζουν είναι πολλοί, ο μεγαλύτερος είναι η νοοτροπία μας, εκείνη που μας θέλει τους καλύτερους, εξυπνότερους, τελειότερους ανθρώπους της γης, τους ξερόλες παντογνώστες που δεν χρειάζεται να διαβάσουν, αφού τα ξέρουν όλα, αλλά και εάν τα έγραφαν οι ίδιοι θα τα έγραφαν καλύτερα από όλους. Η νοοτροπία μας δεν μας αφήνει να παραδεχτούμε ότι δεν ξέρουμε πράγματα, ενώ ταυτόχρονα μας εμποδίζει να καθίσουμε να διαβάσουμε και να μάθουμε. Σε συνδυασμό μάλιστα με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν και την τάση μας για απόλαυση και ευκολία, τότε φτάνουμε στην τραγική εικόνα που επικρατεί. Επίσης υπάρχει και το άλλο άκρο, εκείνο το μικρό ποσοστό των Ελλήνων που διαβάζουν βιβλία με εντελώς λανθασμένο τρόπο, με ανταγωνιστικό στιλ, βιαστικά και σε ποσότητες, ώστε να αυξήσουν τον αριθμό που θα λένε επιδεικτικά ότι διάβασαν, κάτι που ξεκάθαρα τους εμποδίζει να κατανοήσουν και να απολαύσουν τα νοήματα των βιβλίων που διαβάζουν.
Τι θα αλλάζατε στον τρόπο διδασκαλίας τής Λογοτεχνίας στα ελληνικά σχολεία;
Στο δημοτικό και το Γυμνάσιο δεν θα έπρεπε να διδάσκονται σαν μαθήματα, αλλά σαν πνευματική περιπέτεια ώστε να αναπτύσσουν την κριτική στα παιδιά και την αγάπη για το διάβασμα.
Τι έχετε να πείτε σε όσους λένε πως θέλουν να διαβάσουν, αλλά δεν βρίσκουν χρόνο;
Στην πραγματικότητα ελάχιστοι δεν μπορούν να διαβάσουν λόγω χρόνου, οι περισσότεροι το λένε σαν δικαιολογία και το γνωρίζουν, οπότε το ζήτημα δεν είναι τι θα πω εγώ, αλλά τι θα κάνουν εκείνοι με το ψέμα και την αδιαφορία που δείχνουν στην πνευματική τους εξέλιξη.
Ποιοι συγγραφείς σας έχουν επηρεάσει περισσότερο;
Όλοι όσοι έχω διαβάσει έχουν αφήσει κάτι μέσα μου, ωστόσο αυτοί που με επηρέασαν περισσότερο ήταν οι αρχαίοι Έλληνες, όχι μόνο οι ποιητές, οι τραγωδοί και οι κωμωδιογράφοι, αλλά και οι ιστορικοί, βιογράφοι, φιλόσοφοι κ.λπ. Πιθανόν επειδή λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας τους διάβαζα και τους ξαναδιάβαζα για να αντλήσω πληροφορίες για τα άρθρα και τα βιβλία μου.
Τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να γράψει και με τι δυσκολίες θα έρθει αντιμέτωπος;
Η πρώτη και μεγαλύτερη δυσκολία είναι να ξεπεράσει τον εαυτό του, να τον στρώσει δηλαδή και να τον κρατήσει στην καρέκλα ώστε να γράψει. Στην συνέχεια είναι οι αμφιβολίες που θα τον κυνηγάνε καθώς γράφει, ενώ ταυτόχρονα όλα τα προσωπικά και κοινωνικά προβλήματα που έχει ή επικρατούν στην ζωή του. Εφόσον καταφέρει να τα ξεπεράσει και βγει νικητής από τις δοκιμασίες, τότε έρχονται όλα τα προβλήματα που ισχύουν στον χώρο, που σημαίνει η εύρεση του εκδοτικού, η απογοήτευση των αρνήσεων κ.λπ. Όπως για όλα τα πράγματα στην ζωή έτσι και στο ζήτημα της συγγραφής και της έκδοσης ενός βιβλίου εννοείται ότι πρέπει να είναι οπλισμένος με υπομονή, να μην τον γονατίζουν οι αρνήσεις και τα προβλήματα, να μάχεται σθεναρά και απτόητα. Βέβαια αυτά τα γράφω εννοώντας τους ανθρώπους εκείνους που έχουν το συγγραφικό χάρισμα και έχουν να προσφέρουν στους αναγνώστες και όχι για τα ψώνια που θέλουν να λένε ότι είναι συγγραφείς. Αυτοί, τα ψώνια, που τους βρίσκουμε σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, πάντα βρίσκουν τους τρόπους να επιπλέουν στον αφρό, αλλά ούτε αυτό πρέπει να απασχολεί εκείνον που είναι ερωτευμένος με την τέχνη και έχει απελπιστεί με τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Όχι, εσύ που αγαπάς και πραγματικά αξίζεις, πάλεψέ το μέχρι το τέλος, γιατί θα εμφανιστεί η ευκαιρία που θα το αποδείξεις.
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Αντωνιάδη και ευχόμαστε καλή συνέχεια και καλή επιτυχία στα νέα του βιβλία!
Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες συνεντεύξεις…