Μιας και τον τελευταίο καιρό πιάνω αρκετά βιβλία της λεγόμενης κλασικής λογοτεχνίας, είπα να διαβάσω τις Μεγάλες Προσδοκίες του Κάρολου Ντίκενς.
Πρόκειται για το δέκατο τρίτο και τελευταίο μυθιστόρημα του Καρόλου και μόλις δεύτερο σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση (το πρώτο ήταν το Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, που εκδόθηκε αμέσως πριν). Αφηγητής είναι ο Πιπ, ένα μικρό αγόρι σε ένα φτωχό χωριό της Αγγλίας του 19ου αιώνα, που μία τυχαία συνάντηση με έναν κατάδικο θα δημιουργήσει ένα μυστήριο και θα του αλλάξει κυριολεκτικά τη ζωή. Οι σχέσεις του Πιπ με τους υπόλοιπους χαρακτήρες κυμαίνονται σε ένα ευρύ φάσμα (από το ρομάντζο, την αναγκαστική συνύπαρξη και τη φιλία έως την κακοδεχούμενη ευγνωμοσύνη και την τυπική επαγγελματικότητα) και το ξετύλιγμά τους — μαζί με αυτό του κεντρικού μυστηρίου με τον κατάδικο — κρατούν σταθερά υψηλό το ενδιαφέρον καθώς ο Πιπ διηγείται τα χρόνια από την παιδική του ηλικία στην εφηβεία και από εκεί στην ενηλικίωση έως την στιγμή που όλα απαντώνται.
Οι Μεγάλες Προσδοκίες είναι μία από τις ναυαρχίδες του ρεαλισμού (ιστορίες που αναπαριστούν με εξαιρετική ακρίβεια τους ανθρώπους και την εποχή στην οποία γράφονται) καθώς περιγράφει τη φτώχεια, την υποκρισία, το νομικό σύστημα, τα κοινωνικά στεγανά και τους αγώνες και τους κόπους των ανθρώπων της Αγγλίας του 19ου αιώνα. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες είναι τραγικοί και ξεχωρίζουν με τις ιδιαιτερότητες και τις παραξενιές τους, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την μις Χάβισαμ, την Εστέλλα, τον κύριο Τζάγκερ, και φυσικά τον ίδιο τον κατάδικο.
Για μία ανάγνωση εν έτει 2024, 163 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία σε συνέχειες στο περιοδικό All the Year Round, το βιβλίο κρατιέται μια χαρά και δικαίως χαρακτηρίζεται ως κλασικό, με τη μόνη μου παρατήρηση να αφορά στο κάπως μεγάλο μέγεθος για την ιστορία που ήθελε να πει. Αν κάποιος χρειάζεται έναν ακόμα λόγο για να διαβάσει τις Μεγάλες Προσδοκίες, ας ξέρει πως ίσως τον βοηθήσει να πάρει κάποιες αποφάσεις λίγο πιο εύκολα.
Από τις πάμπολλες ελληνικές εκδόσεις, επέλεξα αυτή των Εκδόσεων Πατάκη, σε μετάφραση της Παυλίνας Παμπουδή, καθώς είχε το πλήρες κείμενο (χωρίς τη μάστιγα των περικοπών, διασκευών ή αποδόσεων που μαστίζει πλείστα όσα κλασικά βιβλία).
Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες παρουσιάσεις βιβλίων, συνεντεύξεις, και κληρώσεις…