Αν και δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο μεγαλύτερος λάτρης των αστυνομικών μυθιστορημάτων, Ο Λιμός τού Πάνου Αμυρά εξήψε το ενδιαφέρον μου με την πρώτη ματιά. Τα γεγονότα του, βλέπετε, διαδραματίζονται σε μία σκοτεινή και πονεμένη περίοδο τής Ελληνικής ιστορίας, αλλά όχι και τόσο μακρινή. Ούτε ένας αιώνας δεν έχει περάσει, άλλωστε, από την Κατοχή τής Ελλάδας το 1941-1944 και τον λεγόμενο Μεγάλο Λιμό. Αυτές οι δύο κατάρες, η Κατοχή και ο Μεγάλος Λιμός, αποτελούν τα πρωτογενή στοιχεία που ο Αμυράς συνδύασε αριστοτεχνικά για να παραδώσει στο ελληνικό κοινό το εξαιρετικό βιβλίο, Ο Λιμός.
Στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα τού 1941 λοιπόν, ο εν διαθεσιμότητα υπαστυνόμος Νίκος Αγραφιώτης αναλαμβάνει να διερευνήσει την δολοφονία ενός λοχαγού των διαβόητων Ες Ες. Από την πρώτη στιγμή είναι φανερό ότι η υπόθεση ζέχνει από μακριά, με μαυραγορίτες, μέλη της δωσιλογικής κυβέρνησης, επίορκα στελέχη της Ειδικής Ασφάλειας, αξιωματικοί των Ες Ες, της Γκεστάπο και άλλων Γερμανικών υπηρεσιών, καθώς και Ιταλούς αξιωματούχους και άλλα καλόπαιδα να είναι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μπλεγμένοι. Κι έτσι, ο Αγραφιώτης, εκτός από την υπόθεση, έχει να ανησυχεί όχι μόνο για την καριέρα του αλλά και για την ίδια του την ζωή.
Πέραν όμως της αστυνομική πλοκής αυτής καθαυτής, το βιβλίο είναι βαθύτατα ατμοσφαιρικό. Βρισκόμαστε στον χειμώνα και το φαγητό είναι είδος υπό εξαφάνιση εξ αιτίας τής σκληρής Κατοχής και τού Συμμαχικού αποκλεισμού. Πτώματα γεμίζουν καθημερινά τους δρόμους τής Αθήνας, τόσα πολλά που πρέπει να βγαίνουν κάρα για να τα μαζεύουν. Και εδώ ο συγγραφέας καταφέρνει όχι μόνο να αισθητοποιήσει αυτήν την τραγική και ζοφερή κατάσταση στις σελίδες του βιβλίου, αλλά και την δέσει αρμονικά με την αστυνομική υπόθεση που έχει αναλάβει ο υπαστυνόμος Αγραφιώτης.
Το βιβλίο είναι αρκετά ευκολοδιάβαστο και καλογραμμένο, αν και όχι επιπέδου ενός Philip Kerr ή Jo Nesbo, δείχνοντας πως ο πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας έχει καταβάλει αξιέπαινη προσπάθεια. Στα θετικά είναι η σφχιτή (παρότι με αδυναμίες) πλοκή και το ξεκάθαρο διακύβευμα, η σκοτεινή ατμόσφαιρα, τα πολλά ιστορικά στοιχεία για πρόσωπα και πράγματα, η κατασκοπευτική διάσταση, και το ευρύ φάσμα χαρακτήρων (πολλών εκ των οποίων, ωστόσο, δεν αναπτύχθηκαν αρκετά).
Ευχαριστώ πολύ τις εκδόσεις Διόπτρα για το αντίτυπο που μου διέθεσαν και εύχομαι να συνεχίσουν να εκδίδουν μυθιστορήματα που φωτίζουν πτυχές τής Ελληνικής ιστορίας.
Μερικοί χρήσιμοι σύνδεσμοι:
- Η σελίδα τού βιβλίου: https://www.dioptra.gr/vivlio/elliniki-logotexnia/o-limos/
- Συνέντευξη τού συγγραφέα Πάνου Αμυρά: https://www.youtube.com/watch?v=NVtdVOVv0dY
- Η σελίδα τής Βικιπαίδειας για τον Μεγάλο Λιμό: https://el.wikipedia.org/wiki/ΜεγάλοςΛιμόςστην_Ελλάδα