Πρωτοδιάβασα τη συλλογή διηγημάτων τρόμου Το Στόμα του Διαβόλου (Πηγή, 2022, 260 σ.) του Αντώνη Κρύσιλα τον Ιανουάριο του 2022, αλλά για πολλούς και διαφόρους λόγους (κανένας εκ των οποίων δεν έχει επιζήσει στην μνήμη μου) δεν έγραψα άρθρο. Μαντέψτε λοιπόν για ποιο βιβλίο θα μιλήσουμε σήμερα, δεκατέσσερις μήνες μετά.
Ω, τι ωραίο βιβλίο! Λοιπόν, έχουμε και λέμε: κοφτός λόγος τύπου παλπ, α λα Κινγκ· ιστορίες που τρυπώνουν βαθιά σε παιδικούς φόβους που έχουμε όλοι ζήσει· τρεις ιστορίες που πρωτοδημοσιεύτηκαν στις θρυλικές ανθολογίες των Εκδόσεων Ωρόρα· τέρατα τύπου Το Αυτό του Κινγκ· εμφανίσεις Μεγάλων Παλαιών του Λάβκραφτ· απομονωμένα χωριά της ελληνικής επαρχίας· τέλη με αναπάντεχες ανατροπές. Ε, νισάφι πια: τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα βιβλίο 260 σελίδων; Λοιπόν: 1) ακόμα περισσότερες ιστορίες, 2) χρήση πιο ποικίλων ανατροπών σε κάθε διήγημα και 3) περισσότερη ελληνική επαρχία και λαογραφία.
Πάμε να δούμε εν τάχει κάθε ιστορία:
- Το στόμα του διαβόλου (29 σ.), δημ. στο #53 Ιστορίες μυθολογίας Κθούλου/2: μαζί με την τελευταία ιστορία, θυμίζουν ευχάριστα Το Αυτό, χωρίς να το αντιγράφουν, και μιλούν για κάτι που γνώριμο σε όλους μας: ένα περίεργο μέρος κοντά στο σχολείο…
- Ο καθρέφτης (25 σ.), δημ. στο #47 Ιστορίες με φαντάσματα της Ωρόρα: ο καθρέφτης πρέπει να είναι ένα αγαπημένο αντικείμενο του Κρύσιλα, καθώς έχει ρόλο σε αρκετές ιστορίες του βιβλίου. Στην παρούσα, ο καθρέφτης μίας έπαυλης δεν έχει απλά ρόλο, αλλά είναι μάλιστα και κομβικό. Έως και θανατηφόρος…
- Τρέλα (10 σ.): ωραίο σφηνάκι, που μετράει αλλιώς σε όσους έχουν κάνει στρατό και ειδικά μονή σκοπιά σε φυλάκιο…
- Ψιλόβροχο (24 σ.): ένας περίεργος, απόκοσμος τύπος με καμπαρντίνα στοιχειώνει τους δρόμους της Αθήνας και καλό είναι να μην πάθεις αυτοκινητιστικό κοντά του… Ωραίο και το τέλος.
- Παιδικοί φόβοι (20 σ.): μία ιστορία για το τέρας που υπάρχει κάτω από κάθε παιδικό κρεβάτι. Σβήστε το «παιδικό».
- Τέρας (48 σ.), δημ. στο #61 Ιστορίες με στοιχειωμένα αντικείμενα: μία παρέα φίλων επισκέπτονται ένα ορεινό, απομονωμένο χωριό, του οποίου οι κάτοικοι εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς το 1965, ώστε ένας από αυτούς να βρει επιτέλους συγγραφική έμπνευση. Τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν όταν μπαίνουν στην εκκλησία και –. Φοβερό τέλος. Ίσως να αποτελεί μία άτυπη συνέχεια – ακόμα και εν αγνοία του Κρυσίλα – του διηγήματος ο Θεός Κονάνος του Φώτη Κόντογλου.
- Ο πίνακας (20 σ.): για έναν ζωγράφο που το υποσυνείδητό του καλλιτεχνεί έναν τουλάχιστον περίεργο πίνακα. Ξανά, φοβερό και τρομερό τέλος.
- Ποτέ αυτό που καλείς (47 σ.): τέσσερις φίλοι διοργανώνουν ένα πάρτι τα Χριστούγεννα πριν τις πανελλαδικές και αποφασίζουν να καλέσουν και ένα πνεύμα. Δεν τους πήγε και πολύ καλά. Θα το ήθελα λίγο πιο δυνατό, δεδομένου του μεγέθους του.
- Νυχτοφύλακας (32 σ.): Μία εκκρεμότητα κλείνει. Ή μήπως όχι;
Εν κατακλείδι, ελπίζω να απολαύσετε το Στόμα του Διαβόλου, αρκεί να μην βρεθείτε μέσα του! Αξίζει να αναζητήσετε και το μυθιστόρημα Tiamat, επίσης του Κρύσιλα (άρθρο μου εδώ). Ψάξτε και τα βιβλία Ο Θεός Κονάνος του Φώτη Κόντογλου και Το Αυτό του Στίβεν Κινγκ!
Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες συνεντεύξεις και άρθρα για βιβλία…