Πρόσφατα πήρα ένα βιβλίο που το έβαζα κι έβγαζα κάμποσο καιρό στα καλάθια αγορών: τη συλλογή διηγημάτων 7 Καταραμένες Ιστορίες (Ελκυστής, 2019, 470 σ.) του Ευάγγελου Ιωσηφίδη. Μαζί της όμως πήρα και ένα άλλο βιβλίο του συγγραφέα, την – επίσης – συλλογή διηγημάτων Φιλήμων: Ο Ερευνητής του Μεταφυσικού (Ελκυστής, 2019, 240 σ.).
Το βιβλίο αποτελείται από μικρά διηγήματα, περίπου 2-3 χιλιάδες λέξεις τα περισσότερα, όπου ο Φιλήμων, ένας άλαλος ιδιωτικός ερευνητής, αναλαμβάνει διάφορες υποθέσεις με άρωμα μεταφυσικού. Οι υποθέσεις αυτές διαδραματίζονται τόσο εντός του αστικού ιστού όσο και κατά μήκος και πλάτος της ελληνικής επαρχίας, με μερικές να καταπιάνονται με λαογραφικά και μυθολογικά στοιχεία. Συχνά το μεταφυσικό δεν υπάρχει παρά μόνο στη φαντασία των εμπλεκομένων αλλά κάποτε όχι μόνο υπάρχει αλλά και σε ταρακουνάει με την παρουσία του. Ουκ ολίγες φορές ο Φιλήμων αναλαμβάνει την εξιχνίαση εξαφανίσεων, στοιχειωμένων τόπων και παράξενων αντικειμένων, με τον Ιωσηφίδη να κατορθώνει όμως να δώσει μία ξεχωριστή πινελιά στις περισσότερες ιστορίες. Κάποια λίγα διηγήματα αποτελούν κομμάτια μίας μεγαλύτερης ιστορίας, όπως τα Εξαφάνιση-Ίχνη-Αρτέμιος και τα – ίσως κορυφαία του βιβλίου, μιας και λαμβάνουν μέρος στο Λύκαιον της Αρκαδία και αφορούν τη σχετική αρχαιοελληνική παράδοση περί λυκανθρώπων – Σφραγιδόλιθος και Λύκος.
Από τα σημαντικότερα προσόντα του βιβλίου είναι ο μεστός, ώριμος λόγος του Ιωσηφίδη. Ο χαρακτήρας του Φιλήμονα είναι λακωνικά αλλά άρτια πλασμένος, ενώ και η – μέσω τεχνολογίας – μέθοδος επικοινωνίας του είναι απλή και δεν δημιουργεί προβλήματα στην αφήγηση (εκτός από όταν ο γραπτός λόγος του Φιλήμονα θυμίζει προφορικό, με επιφωνήματα και αντίστοιχες εκφράσεις). Το μικρό μέγεθος των ιστοριών δίνει ένα άρωμα Αντρέα Καμιλέρι (βλ. το Τριάντα Μέρες με τον Επιθεωρητή Μολνταμπάνο) και η παράλληλη επίτευξη καλού αποτελέσματος επιδεικνύει τις λογοτεχνικές αρετές του συγγραφέα. Κάποια διηγήματα δεν είχαν βέβαια δυνατή κλιμάκωση, με το τέλος μάλλον να ξενίζει παρά να προσφέρει κάθαρση, κυρίως όταν ο Ιωσηφίδης πάει να δώσει έναν συμβολισμό ή να αντιστρέψει το αναμενόμενο τέλος. Ο Φιλήμων θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο ως χαρακτήρας (ίσως σε μελλοντικό βιβλίο;) και οι ιστορίες θα ευνοούνταν από λιγότερο γραμμική και επαναλαμβανόμενη πλοκή. Επίσης, θα ήταν ευπρόσδεκτη ακόμα μεγαλύτερη τριβή με αστικούς μύθους και λαογραφικές και μυθολογικές παραδόσεις καθώς και ένα πιο ποίκιλο οπλοστάσιο τεχνολογικών συσκευών.
Εν κατακλείδι, ελπίζω να απολαύσετε τα σφηνάκια που κερνάει ο Ιωσηφίδης σε αυτό το βιβλίο. Πιστεύω πως το βιβλίο είναι μια καλοδεχούμενη προσθήκη στην εγχώρια λογοτεχνία και σίγουρα θα ήθελα να διαβάσω κι άλλες ιστορίες με τον Φιλήμονα. Ψάξτε και το προαναφερθέν βιβλίο του Αντρέα Καμιλέρι.
Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες συνεντεύξεις και άρθρα για βιβλία…