Ολοκλήρωσα προ ολίγου την διλογία τού Λίντσεϊ Κλαρκ (Ο Πόλεμος στην Τροία και η Επιστροφή από την Τροία) για τον Τρωικό Πόλεμο και την Επιστροφή των Αχαιών, την οποία έψαχνα ανεπιτυχώς εδώ και καιρό στα ελληνικά. Τελικώς, ως από μηχανή θεός, την λύση έδωσε το εγγλέζικο Amazon.
Το πρώτο βιβλίο (Ο Πόλεμος στην Τροία) ξεκινάει από την αρχή των πάντων, ήτοι τον γάμο τού Πηλέα με την Θέτιδα, και παραθέτει την σειρά των γεγονότων που οδήγησαν τους Αχαιούς μπροστά από τις πύλες της Τροίας. Φτάνει δε μέχρι και την άλωσή της, όπου και κλείνει κάπως απότομα. Ο λόγος δεν είναι και ο καλύτερος, καθώς o Κλαρκ υιοθετεί ένα κάπως ξερό ύφος προσπαθώντας να μιμηθεί κάποιον αοιδό τής εποχής. Επίσης άλλαξε διάφορα στους μύθους για να δέσει καλύτερα την πλοκή και να εξορθολογήσει κάπως τον μύθο, χωρίς να κάνει κάποια εξόφθαλμη παρέμβαση.
Εκεί που χαλάει το πράγμα είναι στο δεύτερο βιβλίο (Η Επιστροφή από την Τροία). Το πρώτο τρίτο κρατάει τα προσχήματα, καθώς δείχνει την τρέλα που ακολούθησε μετά την άλωση τής Τροίας. Έπειτα όμως, χάνεται η μπάλα. Ο Κλαρκ κατακρεουργεί τις περιπέτειες τού Οδυσσέα, στην πιο αποτυχημένη προσπάθεια εξορθολογισμού μύθου που έχω δει. Ξεχάστε τους Κύκλωπες, την Σκύλλα και την Χάρυβδη, ενώ το Ταξίδι στον Κάτω Κόσμο δεν ήταν παρά μία μυστηριακή τελετή. Ίσως η εκδοχή τού Κλαρκ να βρίσκεται πλησιέστερα τής πραγματικότητος, όμως εδώ δεν μιλάμε για μελέτη αλλά για μυθιστόρημα. Ο Διομήδης και οι περιπέτειές του στην Ιταλία καθώς και τα ταξίδια τού Μενέλαου στην Φοινίκη και στην Αίγυπτο απουσιάζουν εντελώς.
Εν κατακλείδι, θα διάβαζα μόνο το πρώτο βιβλίο. Για τα της επιστροφής των Αχαιών υπάρχουν κλάσεις ανώτερα μυθιστορήματα, όπως η Επιστροφή από την Τροία και το Όνομά μου είναι Κανένας τού Βαλέριο Μάσιμο Μανφρέντι καθώς και στις Πύλες του Άδη τού Πολύκαρπου Παριορίτσα.
