Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

Συνέντευξη #7: Πολύκαρπος Παριορίτσας

  • Dimitrios 

Φίλες και φίλοι, καλώς ορίσατε στην έβδομη συνέντευξη στην Κοιλάδα της Γνώσης! Σήμερα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον Πολύκαρπο Παριορίτσα, συγγραφέα των μυθιστορημάτων στην Αρχαία Ελλάδα «Ματωμένες ασπίδες» και «Στις πύλες του Άδη». Πάμε…

Πείτε μας δύο λόγια για εσάς. Τι έχετε σπουδάσει, πού έχετε εργαστεί, τι κάνετε στον ελεύθερό σας χρόνο, ποια βιβλία έχετε γράψει, τι σας αρέσει να διαβάζετε, τι διαβάζετε τώρα…

Έχω πτυχίο πληροφορικής από το Northwood University και εργάζομαι για πάνω από δύο δεκαετίες στον τομέα, κυρίως σε μεγάλες επιχειρήσεις. Κύρια ασχολία είναι να είμαι πατέρας τα τελευταία χρόνια αλλά στον ελεύθερο χρόνο μου –όσο μου μένει -ασχολούμαι με διάφορα κατά περιόδους. Παλιότερα π.χ. ήμουν αρκετά ενεργός στην ερασιτεχνική αστρονομία. Αθλούμαι όσο μπορώ και βέβαια γράφω.

Έχουν εκδοθεί δύο μυθιστορήματά μου. Το «Ματωμένες ασπίδες» είναι ιστορικό μυθιστόρημα για τη μάχη του Μαραθώνα. Το «Στις πύλες του Άδη» που είναι φαντασίας με βάση την Ελληνική μυθολογία, κυρίως τα έπη. Επίσης ένα πολιτικό δοκίμιο που τιτλοφορείται «Δημοκρατία, αυτή η άγνωστη κρίση» και δύο παιδικά εικονογραφημένα παραμύθια συνοδευόμενα από DVD με δικές μου παραγωγές 3d animation, επίσημες συμμετοχές σε διεθνή φεστιβάλ. «Το μολυβένιο στρατιωτάκι» διασκευή του γνωστού παραμυθιού και «Ο χορός των πλανητών» ένα διδακτικό παιδικό που το εκπαιδευτικό ταινιάκι του «The Solar system waltz» έχει βραβευτεί στο διεθνή διαγωνισμό animation AnimFest με τρίτο βραβείο εκπαιδευτικού animation. Και βέβαια διαβάζω όσο περισσότερο γίνεται. Τώρα διαβάζω τη σειρά «Μαύρος Πύργος» του Στήβεν Κινγκ.

Το βιβλίο σας «Στις Πύλες του Άδη» συνδυάζει αρκετά στοιχεία της Ελληνικής μυθολογίας σχετικά με τους ήρωες τού Ομηρικών Επών. Ποια από αυτά τα στοιχεία υπήρχαν ήδη στην αρχαία ελληνική γραμματεία και ποια τα δημιουργήσατε εσείς;

Θα πρέπει να προσέξω να μην κάνω spoil. Τα περισσότερα στοιχεία που αφορούν το υπόβαθρο της ιστορίας, οι πόλεις, οι ιεροί τόποι, ο τρόπος των ιεροτελεστιών, καθώς και τα flash back στη ζωή των ηρώων υπάρχουν στην γραμματεία, είτε στα έπη, είτε σε εκδοχές των μύθων σε τραγωδίες, είτε σε αναλύσεις και μελέτες. Για παράδειγμα το τέλος του Αίαντα είναι από την τραγωδία «Αίας» του Σοφοκλή. Επίσης η ιστορία με τους λαούς της θάλασσας είναι τεκμηριωμένη αρχαιολογικά, Η τρέχουσα ιστορία -και το μυστήριο – όπως εξελίσσεται είναι δική μου ανάπτυξη.

Πόσο πιθανό είναι να δούμε τις «Πύλες του Άδη» σε σειρά ή σε ταινία; Δημοσιεύσατε στην σελίδα σας ότι βραβεύτηκε η διασκευή τού βιβλίου…

Είναι μια προσπάθεια που ξεκίνησα προσπαθώντας να βρω διέξοδο στο εξωτερικό. Παρόλο που οι «Πύλες» είχαν φτάσει κοντά σε μια συμφωνία στην Αγγλία, δεν ευδοκίμησε η προσπάθεια. Έτσι τους τελευταίους 14 μήνες ξεκίνησα μόνος μου την απόδοση σε σενάριο. Αρκετά επίπονη διαδικασία, αφού δεν είχα προηγούμενη γνώση και εμπειρία και έπρεπε πρώτα να διαβάσω πολύ ώστε να καταρτιστώ πρώτα θεωρητικά. Στους πρώτους διαγωνισμούς που πήρα μέρος έλαβα διάκριση να είμαι στον τελικό και αυτό είναι πολύ μεγάλο βήμα. Για να γίνει ταινία όμως είναι πολύ πιο μακρυά από όσο έχω φτάσει μέχρι τώρα. Ελπίζω ότι κάποιος θα το προσέξει, αν όχι για ταινία, για έκδοση στο εξωτερικό.

«Στις Πύλες του Άδη» έχετε αρκετούς ήρωες των Ομηρικών επών – όπως τον Οδυσσέα, τον Διομήδη, τον Μενέλαο, την Ελένη, τον Νεοπτόλεμο, κ. ά. – και μάλιστα δίνετε αρκετό χώρο σε κάθε ήρωα, ενώ συνήθως παρόμοια βιβλία επικεντρώνονται στον Οδυσσέα. Γιατί επιλέξατε αυτήν την προσέγγιση;

Όλοι οι ήρωες είχαν ενδιαφέρουσες ιστορίες και στοιχεία που ήθελα να αναδειχθούν, όπως ότι η Ελένη ήταν υπό την επήρεια της Αφροδίτης και εγκατέλειψε τον Μενέλαο και η εσωτερικής σύγκρουση ήταν μεγάλη. Ο Διομήδης ήταν τραγικός με την επιστροφή του στο Άργος και η μετέπειτα περιήγησή του μπλέκεται με Αινειάδα του Βιργίλιου. Ένιωσα ότι μου δινόταν η ευκαιρία να δείξω άγνωστες πτυχές χαρακτήρων από τα έπη και να έχω ένα πιο πολύπλοκο έργο «σκάβοντας» την ψυχή τους. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισα με το σενάριο, αφού εκεί είναι πιο αυστηρά τα πράγμα με καθορισμένο πρωταγωνιστή, ανταγωνιστή κλπ. Προσπάθησα να κρατήσω πάντως μια ισορροπία που βγάζει το σενάριο από την πεπατημένη.

Από όλους αυτούς τους ήρωες ποιον ξεχωρίζετε;

Δύσκολο να απαντήσω. Αν και τρέφω μεγάλη συμπάθεια στον Διομήδη, στην στάση που κράτησε γυρίζοντας στο Άργος. Αλτρουιστής ως το τέλος νομίζω ότι ο Οδυσσέας είναι ο πιο «γήινος». Πιο ανθρώπινος και κέρδισε το δικαίωμα να έχει δικό του έπος απέναντι στον ημίθεο Αχιλλέα που είχε την Ιλιάδα.

Πώς προέκυψε η αρχική ιδέα για το βιβλίο;

Συνήθως προκύπτει μια σκηνή, αρκετά κινηματογραφική θα έλεγα, μετά από ένα διάστημα που ασχολούμαι με τη μελέτη ενός θέματος. Συγκεκριμένα, πριν μου έρθει η ιδέα για αυτό το μυθιστόρημα, διάβαζα τα έπη και αναλύσεις γύρω από αυτά και τις τραγωδίες. Κάποια στιγμή είχα εικόνα τον Οδυσσέα να ζητά χρησμό στη Δωδώνη και αυτή ήταν η πρώτη σκηνή που είχα και άρχισα να αναρωτιέμαι «τι θα γινόταν εάν…» και άρχιζα να χτίζω την πλοκή.

Ποιους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς μελετήσατε για να αποδώσετε σωστά το ιστορικό και το μυθολογικό πλαίσιο;

Προφανώς τον Όμηρο. Τις αρχαίες τραγωδίες επίσης. Πολλές σύγχρονες μελέτες, από τον Δ. Μαρωνίτη για τα έπη και τις αναλύσεις για τις τραγωδίες από τον Ζ.Κ. Βερνάντ. Αυτά κυρίως.

Ο Όμηρος ήταν ένας ποιητής ή μία ομάδα ποιητών, όπως υποστηρίζουν κάποιοι ακαδημαϊκοί;

Δεν θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτό εγώ. Η πιο λογική εκδοχή που διάβασα σε αναλύσεις είναι ότι ο Όμηρος (που παρουσιάζει και τον εαυτό του στην Οδύσσεια, στους Φαίακες, κάτι σαν Α. Χίτσκοκ αν το καλοσκεφτείς) συνέγραψε την Ιλιάδα και είχε μαθητές που συνέχισαν με την Οδύσσεια.

Πώς θα μπορούσαν αυτές οι καταπληκτικές ιστορίες των Ομηρικών Επών να αγαπηθούν από τους νέους αναγνώστες;

Θεωρώ ότι θα έπρεπε να γίνεται αυτή η προσπάθεια από το σχολείο. Να μη διδάσκονται σαν στεγνό υποχρεωτικό μάθημα αλλά να προσφέρονται – μαζί με τις τραγωδίες – σαν προβληματισμός για την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση και τον πολιτισμό. Για παράδειγμα, η Αντιγόνη αν την διδάσκεις για να κλίνεις τα ρήματα και να δεις τη γλώσσα ως γραμματική και συντακτικό είναι βαρετή όντως. Αν θέσεις τα ερωτήματα νόμιμο και ηθικό – ακόμη και σε νεοελληνική απόδοση, το μάθημα γίνεται φιλοσοφικό, ζωντανό και σημερινό. Το ίδιο αν αποκωδικοποιήσεις τις περιπέτειες του Οδυσσέα ως τη συνεχή μάχη του ανθρώπου να τιθασεύσει το περιβάλλον και τη μοίρα του. Νομίζω αυτός είναι ο ρόλος τους. Άλλωστε ο Αριστοτέλης έλεγε ότι διδάσκαλος των Ελλήνων είναι ο Όμηρος.

Ποια βιβλία θα προτείνατε σε όσους θέλουν να ασχοληθούν περισσότερα με τα Ομηρικά Έπη;

Μου αρέσουν οι αποδόσεις του Καζαντζάκη – Κακριδή πολύ και οι μελέτες των ακαδημαϊκών που ανέφερα. Θεωρώ πολύ σημαντικό η ανάγνωση των αρχαίων κειμένων να συνδυάζεται με αναλύσεις ακαδημαϊκές. Με αυτό τον τρόπο εμβαθύνεις στα κείμενα.

Γενικά είστε ευχαριστημένος με τον κόσμο τού βιβλίου στην Ελλάδα;

Δυστυχώς το αναγνωστικό κοινό μειώνεται διαρκώς. Κάποια στιγμή είχα δει ότι στην Ελλάδα είχαμε ετήσια μείωση 8% όταν στην Αγγλία υπήρχε άνοδος 12%. Η οικονομική κατάσταση παίζει το ρόλο της και αυτό δημιούργησε και το φαινόμενο της αυτοέκδοσης που σε συνδυασμό με την τακτική των εκδοτικών να βγάλουν best seller – άρα να απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό, έχει κάνει τα πράγματα περίεργα. Ευτυχώς για μένα είναι μια δημιουργική απασχόληση, και ανάγκη για δημιουργία, και δεν μπαίνω σε διαδικασίες που δεν θα ήθελα να μπω. Για το αναγνωστικό κοινό δημιουργείται η δυσκολία πως να ψάξει να βρει τι αξίζει σε ένα κυκεώνα εκδόσεων.

Σας αρέσουν συλλογές διηγημάτων ή προτιμάτε μυθιστορήματα;

Μου αρέσουν όλα που διαβάζονται και είναι στην ποιότητα που επιθυμώ.

Ποια άλλη ιστορική περίοδος σας ελκύει για να γράψετε ένα μυθιστόρημα;

Νιώθω ότι με ελκύει περισσότερο το εύρος των περιόδων από την αρχαϊκή, μάλλον μυθολογική, μέχρι και το τέλος της κλασσικής. Το πρώτο μου μυθιστόρημα ήταν ιστορικό και έμπνευσή του ήταν το επίγραμμα στον τάφο του Αισχύλου. Το νέο μου, περιμένω απαντήσεις για έκδοση, είναι στην κλασσική περίοδο, σε μια άγνωστη εκστρατεία των Αθηναίων στην Αίγυπτο. Αφού μελέτησα το θέμα αποφάσισα να κινηθώ σε κάτι που να είναι το πρώτο μέρος του ιστορικό μυθιστόρημα, αλλά να αναπτύσσεται σε φαντασίας, στα όρια του horror, στη συνέχεια. Η ατμόσφαιρά στην Αίγυπτο βοηθά πολύ. Επίσης έχω έναν σκελετό για ένα μυθιστόρημα στη σύγχρονη εποχή, φαντασίας, αλλά που θα δένει πάλι με τη μυθολογία. Δεν μπορώ να της ξεφύγω μάλλον.

Θα ήθελα να κλείσω, ευχαριστώντας εσένα Δημήτρη για την προσπάθεια που κάνεις για το βιβλίο. Είναι ανεκτίμητη και βοηθά το χώρο και τους αναγνώστες.

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Παριορίτσα και του ευχόμαστε καλή συνέχεια και καλή επιτυχία στα νέα του βιβλία!

Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες συνεντεύξεις και άρθρα για βιβλία…

  • Ακολουθήστε μας στο Facebook εδώ
  • Γραφτείτε στην ομάδα μας Φίλοι Ιστορικού Μυθιστορήματος στο Facebook εδώ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.