Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

Περί δράκων και δαχτυλιδιών

  • Dimitrios 

Σε λίγες μόνο μέρες, δύο πολυαναμενόμενες σειρές έρχονται στις μικρές μας οθόνες. Ο λόγος για το House of the Dragon (21 Αυγούστου) και το Rings of Power (2 Σεπτεμβρίου). Πολλά έχουν γραφτεί και πολλά θα γραφτούν ακόμα για έκαστη, εδώ όμως θα μας απασχολήσει κάτι πολύ συγκεκριμένο: πόσο δύσκολο θα είναι να γνωρίσει καθεμιά την επιτυχία.

Κατ’ αρχάς, οι δύο σειρές έχουν πολλά κοινά. Και οι δύο είναι επικής φαντασίας, το Rings of Power μάλιστα βασίζεται στο Σιλμαρίλιον του J. R. R. Tolkien, εκ των ριζικών κειμένων του είδους, ενώ το House of the Dragon στον πολυσύνθετο κόσμο του Westeros του G. R. R. Martin. Αμφότερες διαδραματίζονται σε έναν ψευδο-μεσαιωνικό κόσμο, με το Rings of Power να θυμίζει την Ύστερη Αρχαιότητα και το House of the Dragon την Αγγλία του 15ου αιώνα. Όσα για τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τα μάτια τους; Περίπου 200 εκατομμύρια κόστισαν τα 10 επεισόδια του House of the Dragon, 450 τα 8 επεισόδια του Rings of Power και άλλα 250 η άδεια των πνευματικών δικαιωμάτων από τους κληρονόμους του Tolkien. Αμφότερες οι σειρές παράγονται από τηλεοπτικές πλατφόρμες-κολοσσούς, από το HBO των 80 εκατ. συνδρομητών (House of the Dragon) και από το Amazon Prime των 200 εκατ. συνδρομητών (Rings of Power) αντίστοιχα. Το τελευταίο κοινό στοιχείο είναι ταυτόχρονα και αυτό που παράδοξα διαχωρίζει ριζικά τις δύο σειρές: κουβαλούν πίσω τους μια βαριά κληρονομιά στο γυαλί.

Ας αρχίσουμε με το House of the Dragon, όχι επειδή εκκινεί πρώτο αλλά επειδή το έργο του είναι αρκετά ευκολότερο. Η σειρά αποτελεί προοίμιο του τηλεοπτικού φαινομένου της δεκαετίας Game of Thrones, η οποία στηρίχτηκε στην – ακόμα ημιτελή – επταλογία βιβλίων A Song of Ice and Fire του G. R. R. Martin. Ενώ το Game of Thrones έκανε μία εντυπωσιακή πορεία από το 2011 μέχρι και βαριά-βαριά το 2014, όταν και τελείωσε ο τέταρτος κύκλος της σειράς, η συνέχεια δεν ήταν η ανάλογη. Η ανάλυση των λόγων δεν είναι της παρούσης, εκτός από τους εξής δύο που θα μας χρησιμεύσουν στην ανάλυσή μας: η σταδιακή απομάκρυνση του Martin από την παραγωγή και το ανολοκλήρωτο της ιστορίας (θυμηθείτε ότι τα δύο τελευταία βιβλία ακόμα αναμένονται). Ο πέμπτος και ο έκτος κύκλος κάπου έχαναν, κρατούσαν όμως το ενδιαφέρον μιας και η πλοκή συνέκλινε όλο και περισσότερο στο τέλος. Ο έβδομος όμως, και ειδικά ο όγδοος κύκλος, παρότι προσέφεραν ένα κάποιο τέλος, το έκαναν με έναν βιαστικό, άγαρμπο τρόπο, ωσάν οι παραγωγοί της σειράς Beniof και Weiss να την βαρέθηκαν και να ήθελαν να απαλλαγούν άμεσα από το βάρος της. Οι αρνητικές κριτικές των θεατών για το βεβιασμένο τέλος ήταν σχεδόν ομόφωνες, δύσκολα όμως θα έβρισκε κάποιον απογοητευμένο από τους πρώτους κύκλους. Και εδώ είναι το σημείο-κλειδί: ποιος δεν θα ήθελε να ξαναδεί τον φοβερό κόσμο του Westeros, με τους δράκους και τους μάγους, τις δολοπλοκίες και τις μονομαχίες, ένα Game of Thrones από τα παλιά; Το House of the Dragon δεν έχει παρά να ακολουθήσει την παλιά, δοκιμασμένη συνταγή, και όσα έχουμε δει και έχουμε ακούσει, συμπεριλαμβανομένων των teasers και trailers, δείχνουν πως αυτό ακριβώς κάνει. Και ας κρατήσουμε και δύο σημεία-κλειδιά: την ενεργή παρουσία του Martin στην παραγωγή και την ύπαρξη ολόκληρης της ιστορίας (σε αντίθεση με το Game of Thrones). Δεν ξέρω αν το House of the Dragon θα καταφέρει να δικαιώσει όσους – πολλούς – σκέφτονται έτσι, σίγουρα όμως έχει στρωμένο δρόμο. Σε αντίθεση με το Rings of Power.

Για όσους βλέπουν την κατάσταση κατάματα, αν το House of the Dragon χρειάζεται απλά να πάει στο ρελαντί, το Rings of Power έχει μπροστά του ολόκληρο βουνό: συγκεκριμένα, τον Γολγοθά. Η σειρά βέβαια δεν καλείται να κουβαλήσει το βάρος ενός σταυρού, αλλά την απίστευτα επιτυχημένη τριλογία ταινιών The Lord of the Rings (The Fellowship of the Ring 2001, The Two Towers 2002, The Return of the King 2003) του σκηνοθέτη Peter Jackson, οι οποίες στηρίχτηκαν στην ομώνυμη τριλογία του Tolkien. Ουρές κόσμου συνέρρεαν στους κινηματογράφους, με πολλούς να μην αρκούνται σε μία μόνο προβολή, ενώ δεν είναι και λίγοι όσοι βλέπουν ακόμα και σήμερα, 20 χρόνια μετά, τις ταινίες ξανά και ξανά. Μία ολόκληρη γενιά φίλων της επικής φαντασίας είδε επιτέλους το αγαπημένο της βιβλίο απεικονισμένο αριστοτεχνικά στην μεγάλη οθόνη και ένιωσε περήφανη που οι ταινίες φαντασίας επιτέλους ξέφυγαν από την υποτιμητική ταμπέλα των b-movies, ενώ μια άλλη γενιά ακολούθησε αντίστροφη πορεία: πρώτα είδε και μετά διάβασε την ιστορία του Tolkien. Όσο το Game of Thrones άφησε μια πικρή γεύση, άλλο τόσο το Lord of the Rings έμεινε στην συνείδηση κριτικών και θεατών ως υπόδειγμα ταινιών. Ο μαγικός κόσμος της Μέσης-Γης μεταφέρθηκε από το χαρτί στην οθόνη με τα υπέροχα τοπία της Νέας Ζηλανδίας, τα οποία ακόμα και σήμερα επισκέπτονται φίλοι του Tolkien. Οι χαρακτήρες, ωσάν βγαλμένοι μέσα από τις σελίδες, αγαπητοί και αγαπημένοι. Η πλοκή ακολούθησε πιστά αυτή του βιβλίου, διορθώνοντας μάλιστα και αρκετά από τα αδύναμα σημεία του. Σε αντίθεση με το Game of Thrones, κάθε ταινία του Lord of the Rings κατάφερνε να ξεπεράσει την ποιότητα, τα εισιτήρια – μα κυρίως – τις προσδοκίες της προηγούμενης. Η τριλογία Lord of the Rings, ήρθε, σάρωσε και απήλθε. Αυτό είναι το μεγάλο καλό αλλά και το μεγάλο κακό για το Rings of Power. Το κοινό που του παραδίνουν ως προίκα οι ταινίες είναι μεγάλο, αλλά οι προσδοκίες ακόμα μεγαλύτερες. Μοιραία, θέλοντας και μη, καθένας μας θα συγκρίνει ακόμα και στην τελευταία λεπτομέρεια το Rings of Power με το Lord of the Rings. Πόσο εύκολο είναι όμως να υπερβείς κάτι που αγγίζει την τελειότητα; Ειδικά σε έναν κόσμο όπου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκατομμύρια πληκτρολόγια είναι έτοιμα να πάρουν φωτιά αν η σειρά αποτύχει να εκπληρώσει τις προσδοκίες τους. Όσο για το Amazon Prime, μπορεί να είναι κολοσσός αλλά δεν φημίζεται και τόσο για την ποιότητα των σειρών παραγωγής του, και ειδικά εκείνων της φαντασίας: το The Wheel of Time ήταν αξιοπρεπές αλλά ως εκεί, ενώ το Britannia πέρασε απαρατήρητο. Και μην ξεχνάμε πως ούτε το The Wheel of Time ούτε το Britannis είχαν να μετρηθούν με κάποια προγενέστερη σειρά του ίδιου σύμπαντος. Έτρεχαν μόνες και τερμάτισαν δεύτερες. Βέβαια, κάποιος θα πει ότι ίσως το υπέρογκο ποσό που δαπάνησε το Amazon Prime για το Rings of Power (σχεδόν 60 εκατομμύρια ανά επεισόδιο, ενώ το αντίστοιχο ποσό για το House of the Dragon ήταν 20 και για τον πρώτο κύκλο του Game of Thrones μόλις 6) να αποδείξει πως ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Το House of the Dragon ουδείς μπορεί να το κατηγορήσει ότι δεν έμεινε πιστό στο έργο του συγγραφέα. Ο ίδιος ο συγγραφέας είναι εκεί και ελέγχει κάθε λεπτομέρεια. Στο Rings of Power, ο Tolkien δυστυχώς έχει εκδημήσει, μα η παραγωγή του όχι μόνο δεν φρόντισε να αξιοποιήσει έστω και συμβουλευτικά τον Jackson αλλά αγνόησε και την επικοινωνία που ο ίδιος o Jackson επιδίωξε.

Τι κρατάμε άραγε από όλα αυτά; Ότι το House of the Dragon για να κριθεί επιτυχημένο, αρκεί να προσφέρει κάτι από το παλιό Game of Thrones. Έργο δύσκολο μα όχι ακατόρθωτο καθώς όλα δείχνουν πως κάνει ό,τι απαιτείται για να το εξασφαλίσει. Όσο όμως και να προσπαθήσει το Rings of Power, φοβάμαι ότι πραγματικά πρέπει να κουβαλήσει ένα τεράστιο βάρος στην μακριά και ανοδική πορεία του στον Γολγοθά. Μπορεί να μας χαρίσει κάτι που να ξεπεράσει την τριλογία Lord of Rings ή έστω να μην μοιάζει με ξαναζεσταμμένο φαγητό; Ειλικρινά δεν το ξέρω. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως ελπίζω ολόψυχα αμφότερες οι σειρές να μας εντυπωσιάσουν και να ελκύσουν κι άλλους φίλους στους μαγικούς κόσμους της επικής φαντασίας. Ίδομεν.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.