Ήγγικεν η ώρα για να γράψω για ένα βιβλίο που το έχω ζαλίσει στο μπες-βγες στο καλάθι αγορών: τη συλλογή από νουβέλες 7 Καταραμένες Ιστορίες (Ελκυστής, 2019, 470 σ.) του Βαγγέλη Ιωσηφίδη. Αφού το καημένο το βιβλίο έχει σχεδόν ονομαστεί 7 Ζαλισμένες Ιστορίες και έχει κοντέψει να βγάλει τα άντερά του από το μπαινόβγεμα, πάμε να το πιάσουμε!
Λοιπόν, αυτό το βιβλίο θυμίζει τένις. Σέρβις, φόρχαντ, μπάκχαντ, βολέ, ντρόπσοτ… ό,τι κίνηση και να θες, στην κάνει η ρακέτα του Ιωσηφίδη. Τι εννοώ; Όπως δηλοί ο μαρτυριάρης ο τίτλος, το βιβλίο αποτελείται από 7 νουβέλες, με καθεμιά να κλίνει προς διαφορετική θεματική. Έχουμε αστυνομικό, κοσμικό τρόμο, γοτθικό τρόμο, μυστήριο, ναυτική περιπέτεια, ακόμα και… αναβίωση αρχαιοελληνικών μύθων. Η ρακέτ-, εεεε, η πένα του Ιωσηφίδη συνθέτει αριστοτεχνικά τις διαφορετικών θεματικών νουβέλες σε μία ενιαία αφήγηση στην έβδομη και τελευταία ιστορία του βιβλίου, όπου όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι πάμπολλες αναφορές σε αρχαιοελληνικούς μύθους, στον μυστικισμό, καθώς και στο αγαπημένο Νεκρονομικόν. Η δομή του βιβλίου είναι σπάνια και ιδιαίτερη, καθώς πρέπει να συγκεντρώσει έξι φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες σε μία έβδομη συνισταμένη, και απαιτεί γερή ρακέτ-, εεεε, πένα. Πόντους κερδίζει το βιβλίο (μην σου πω και σετ ολόκληρο) από τον σφιχτό και ρέοντα λόγο του Ιωσηφίδη – κιμπάρικο, δημοσιογραφικό και λόγιο, περισσότερο σε ύφος Λάβκραφτ και Δελαρούδη παρά Κινγκ ή Κρυσίλα-, κάτι που μάλλον αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμά του. Σε πολλά σημεία, ειδικά σε όσα διαδραματίζονται σε υπόγειες στοές, έρχονται στο νου βιντεοπαιχνίδια τύπου Amnesia, The Dark Pictures και Syberia καθώς και επιτραπέζια όπως το Eldritch Horror, τα οποία ίσως θέλουν μία επανάληψη… Τώρα, στα αδύναμα σημεία του βιβλίου, θαρρώ πως τα κίνητρα των πρωταγωνιστών θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρα και οι αποφάσεις τους λιγότερο βασισμένες στο ένστικτο, η πλοκή θα ήταν καλό να μην βασίζεται τόσο πολύ σε σχήματα τύπου από μηχανής θεός και ίσως συνολικά το βιβλίο θα μπορούσε να ήταν πιο δεμένο με 50-100 σελίδες λιγότερες.
Δύο λόγια για κάθε νουβέλα:
- Το μυστικό του πορτραίτου (48 σ.): το πορτραίτο που βρήκε τυχαία ένας καθηγητής πανεπιστημίου θα τον οδηγήσει βαθιά μέσα σε μυστικιστικά μονοπάτια…
- Το ομιχλώδες νησί (66 σ.): ένα στοιχειωμένο πλοίο και ένας αμύθητος θησαυρός δελεάζουν έναν έμπειρο ναυτικό…
- Πίσω από το μαγικό πέπλο (38 σ.): κάτι δεν πάει καλά με τον νέο φίλο μίας γοητευτικής νεαρής γυναίκας…
- Ακολουθώντας τη Σκιά (48 σ.): η κεντρική Ευρώπη αναστατώνεται από μια σειρά περίεργων δολοφονιών, τις οποίες αναλαμβάνει ένα στέλεχος της Ιντερπόλ.
- Το ταξίδι της καλής ελπίδας (82 σ.): η ανία ωθεί έναν αλκοολικό στο πλευρό ενός μυστηριώδους άνδρα κατά μήκος της ρωσικής ενδοχώρας…
- Το μαχαίρι της προδοσίας (52 σ.): ένας κρατούμενος πρέπει να βρει την εξιλέωση, πάση θυσία…
- Ο κυνηγός των Χιμαιρών (127 σ.): ταιριαστότατος τίτλος για την κεντρομόλο ιστορία που μαζεύει τις έξι προηγούμενες, με μπόλικη Ελλάδα, αρχαία και νέα.
Εν κατακλείδι, ελπίζω να απολαύσετε το βιβλίο. Διαβάστε και την έτερη συλλογή του Ιωσηφίδη, Φιλήμων: Ο Ερευνητής του Μεταφυσικού (Ελκυστής, 2019, 240 σ.) και το σχετικό άρθρο μου εδώ. Του ιδίου είναι και η σειρά φαντασίας Η Γη των Αμόλυντων.
Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες συνεντεύξεις και άρθρα για βιβλία…