Ο Νίκος Βιτωλιώτης είναι κυρίως γνωστός για το ιστορικό του μυθιστόρημα Οργή Θεού (Anubis, 2020, 288 σ.), πρώτο της σειράς Τιμωρός, όμως γράφει και κοινωνική λογοτεχνία, όπως στο νέο του βιβλίο, Ψευδαίσθηση (NVBooks, 2022, 404 σ.).
Ο τίτλος ταιριάζει απόλυτα στο θέμα: τη ψευδαίσθηση μέσα στην οποία ζούσε η ελληνική κοινωνία την εποχή των παχιών αγελάδων, από την είσοδο της χώρας στο ευρώ έως την χρηματοπιστωτική κρίση που πυροδότησε η κατάρρευση της Lehman Brothers στις 15 Σεπτεμβρίου 2008. Το βιβλίο είναι οι κύριοι χαρακτήρες του, διαπλεκόμενοι και κυριολεκτικά και μεταφορικά: ο Αλέξανδρος Μυρογιαννίδης, ναρκισσιστής διευθυντής τράπεζας που θέλει να το παίζει μεγαλοστέλεχος αλλά και να έχει και γρήγορο και μαύρο κέρδος· ο Μάνος Κρητικός, καταστηματάρχης με έσοδα και από εικονικές συναλλαγές καθώς και τάσεις μεγαλομανίας· ο Θανάσης Παλαιομήτρος, πρασινοφρουρός, υπάλληλος του Υπουργείου Ανάπτυξης με διδακτορικό στον πολιτικαντισμό και τα γρηγορόσημα, και η γυναίκα του, Ματούλα, φιλόδοξη ιδιοκτήτρια νυχάδικου· και τέλος, ο χαμηλών τόνων και «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» λογιστής Μιχάλης Βλατάκης. Τους πλαισιώνουν εξίσου αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες, όπως ο λεγόμενος «Τυροκαυτερής», η «Μόνικα Λεβίνσκι της Τράπεζας Αιγαίου» και ο – εν είδει Κασσάνδρας – Δημήτρης Γανώτας.
Ίσως το δυνατότερο χαρτί του βιβλίου, μετά τους χαρακτήρες, είναι η βιωματική σχέση του συγγραφέα με όσα περιγράφει, καθώς από το 1996 έως το 2014 υπηρέτησε στον τραπεζικό τομέα από υψηλόβαθμες θέσεις. Παρότι όλες οι σχετικές αναφορές είναι όχι μόνο αληθοφανείς αλλά ίσως και μυθιστορηματικές αντανακλάσεις πραγματικών γεγονότων με αλλαγμένα ονόματα, ιδιότητες και ημερομηνίες, είναι εύκολα κατανοητές και από τον μη ειδικό στα χρηματοπιστωτικά. Γενικότερα, το βιβλίο διαβάζεται νερό και προκαλεί τον αναγνώστη να συνεχίσει να γυρίζει τις σελίδες μέχρι να ξύσει το οπισθόφυλλο. Σε αυτό βοηθούν και ουκ ολίγα ευτράπελα περιστατικά, που προκαλούν ένα πολύ σπάνιο πράγμα κατά την ανάγνωση ενός βιβλίου: το γέλιο, και εννούμε βροντερό χαχανητό, όχι απλά ένα μειδίαμα (σκεφτείτε πότε γελάσατε τελευταία φορά με κάτι που διαβάσατε σε ένα βιβλίο). Υπάρχουν αρκετά τυπογραφικά, απόρροια της αυτοέκδοσης, η κλιμάκωση/νέμεσις δεν είναι τόσο δυνατή όσο θα ανέμενε κανείς, ενώ και ένα χρονολόγιο των κύριων γεγονότων της περιόδου και ένα λεξιλόγιο βασικών οικονομικών όρων θα ήταν χρήσιμα. Αναρωτιέμαι πάντως, γιατί ένα τόσο καλό βιβλίο για ένα τόσο φλέγον θέμα δεν συγκίνησε κανέναν μεγάλο εκδοτικό οίκο.
Εν κατακλείδι, ελπίζω να απολαύσετε το Ψευδαίσθηση. Πέραν αυτού και του Οργή Θεού (άρθρο μου εδώ), ο Βιτωλιώτης έχει γράψει και το Σαραντακάτι Καλοκαίρια, πρώτο του λεγόμενου «Μικροαστικού Κύκλου» (με το Ψευδαίσθηση να είναι το δεύτερο, ενώ έπεται και το τρίτο, Να μη χαθούμε τούτη τη φορά, να έπεται).
Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες συνεντεύξεις και άρθρα για βιβλία…