Έχοντας πάρει παραμάζωμα τα βιβλία τού Guy Gavriel Kay, ήρθε και η σειρά του μυθιστορήματος ιστορικής φαντασίας Παιδιά του Ουρανού και της Γης. Πάμε να το αναλύσουμε.
Το βιβλίο διαδραματίζεται χίλια χρόνια μετά την διλογία τού Σαραντινού Ψηφιδωτού και είκοσι πέντε μετά το Κάποτε ένα Φως (άρθρο μου για το βιβλίο εδώ), χωρίς να μοιράζεται πλοκή και χαρακτήρες με κανένα από τα δύο εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις (π.χ. ο Δούκας Ρίτσι της Σερέσιας). Ο κόσμος τού βιβλίου είναι ουσιαστικά η Ευρώπη τού ύστερου 15ου αιώνα, με κέντρα δράσης τις φανταστικές αντανακλάσεις που δημιούργησε ο Kay για την Ιταλία, την Γερμανία, την Κροατία και την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το Σαράντιο, η αντίστοιχη Κωνσταντινούπολη, έχει πέσει μόλις πριν λίγα χρόνια, αλλάζοντας για πάντα τον κόσμο και καθορίζοντας δραματικά τους χαρακτήρες του βιβλίου, των οποίων οι αλληλεπιδράσεις και όχι τόσο η πλοκή – σύνηθες για έργα του Kay – συνθέτουν αρμονικά την ιστορία.
Δύο αδέρφια χωρίζονται μικρά από Ασαρινούς (δηλ. Οθωμανούς) επιδρομείς, με τον αδερφό να εντάσσεται στους τζάνι – ουσιαστικά τους αντίστοιχους γενίτσαρους – και την αδερφή να καταλήγει στο α λα Κροατία πειρατικό χωριό Σεντζάν. Ένας γόνος πλούσιας εμπορικής οικογένειας της Ντουμπρόβα (αντίστοιχη της Κροατικής Ραγκούζα), ένας αντάρτης που θυμίζει τον αρχηγέτη της κλεφτουριάς Γεώργιο Καστριώτη/Σκεντέρμπεη, ένας ζωγράφος-κατάσκοπος από την Σερέσα (η αντίστοιχη Βενετία) που πρέπει να ζωγραφίσει το πορτρέτο του χαλίφη, και πλήθος άλλων χαρακτήρων διαπλέκονται μαζί με τα αδέρφια ενώ οι Ασαρίτες εκστρατεύουν ενάντια στο Ομπράβιτς (δηλ. Πράγα) και οι ιταλικές πόλεις προσπαθούν να τα έχουν καλά με όλους.
Κυρίαρχες στο Παιδιά του Ουρανού και της Γης είναι οι θεματικές τής τύχης/ειμαρμένης, της θρησκευτικής σύγκρουσης, της ανολοκλήρωτης και της πλατωνικής αγάπης, της κατακτητικής καταπίεσης, της εκδίκησης, και της τιμής. Η δράση υπάρχει σε πολλές, μικρές ποσότητες, χωρίς ωστόσο κάποια μεγάλη μάχη. Το υπερφυσικό εμφανίζεται σε λίγες μα καίριες στιγές, αλλά δεν υπάρχει εκούσια χρήση μαγείας. Τα κεφάλαια στο παλάτι του χαλίφη στο πρώην Σερέντιο/νυν Ασαρία, μαζί με την ατμόσφαιρα δυναστικής τρομοκρατίας, είναι ίσως τα καλύτερα στο βιβλίο. Νομίζω πως ο Kay έκανε εξαιρετική δουλειά στην ανασύνθεση της Ευρώπης της εποχής, στις κύριες προκλήσεις που την χαρακτήριζαν και στις μάστιγες που αντιμετώπιζε. Θα ήθελα ίσως λιγότερους χαρακτήρες και περισσότερη/πιο ξεκάθαρη πλοκή.
Εν κατακλείδι, τα Παιδιά του Ουρανού και της Γης είναι ένα ιδανικό ανάγνωσμα για τους φίλους του Kay, της ιστορικής φαντασίας, και των βιβλίων με δυνατούς χαρακτήρες. Ευχαριστώ τις Εκδόσεις Anubis για την προμήθεια του βιβλίου. Ίσως σύντομα να διαβάσω και να γράψω άρθρα και για άλλα βιβλία του Kay, όπως το Προς το Σαράντιον. Αν θέλετε κι άλλη ιστορία με Κροάτες πειρατές, διαβάστε το Χνούδι της Λεύκας του Θεόφιλου Ελευθεριάδη.
Φίλες και φίλοι, μείνετε συντονισμένοι στην Κοιλάδα της Γνώσης για περισσότερες παρουσιάσεις βιβλίων, συνεντεύξεις, και κληρώσεις…