Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

Πώς είναι ένα διδακτορικό ή Το διδακτορικό ταξίδι

  • Dimitrios 

Μιας και πρόσφατα υπερασπίστηκα επιτυχώς την διδακτορική μου διατριβή (στο Cheriton School of Computer Science, University of Waterloo, Canada), θέλω εδώ να πω δύο λόγια για το πώς είναι ένα διδακτορικό. Μην με παραξηγήσετε όμως. Από το παρόν άρθρο δεν πρόκειται να μάθετε τίποτε που να βρίσκεται ήδη σε κάποια γωνιά του διαδικτύου, τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζω. Συγκεκριμένα, δεν σκοπεύω να μιλήσω για θέματα όπως τι να προσέξει κανείς στην διαδικασία των αιτήσεων, πώς να επιλέξει τον επιβλέποντα καθηγητή, με ποια ερευνητικά πεδία να ασχοληθεί, πώς να βρει υποτροφίες κλπ. Επομένως, αν αυτά είναι που σας ενδιαφέρουν, μπορείτε να σταματήσετε την ανάγνωση εδώ (και να περιμένετε για μελλοντικά σχετικά άρθρα). Εσείς θα είστε ευχαριστημένοι που γλιτώσατε τον χρόνο σας, κι εγώ που δεν σας κούρασα.

Συνεχίσατε λοιπόν πάρα τις προειδοποιήσεις μου; Ωραία. Φαίνεται δεν είμαι ο μόνος που θέλει μία νότα ενδιαφέροντος στην ζωή του. Τώρα, μιας και ξέρετε ήδη τι δεν θα σας πω, ίσως είναι ώρα να μάθετε τι σκοπεύω να σας πω. Είναι πολύ απλό: θα σας πω για ένα ταξίδι. Το διδακτορικό ταξίδι.

Το διδακτορικό ταξίδι

Όλοι μας έχουμε κάνει κάποιο ταξίδι, έτσι δεν είναι; Μικρό ή μεγάλο, πολυήμερο ή όχι, ψυχαγωγικό ή επαγγελματικό, ρομαντικό ή φιλικό, η εικόνα της βαλίτσας που δεν σταματάει να γεμίζει μέχρι και την ώρα αναχώρησης είναι γνώριμη. Τι γίνεται λοιπόν σε ένα ταξίδι; Έχουμε ένα σημείο αναχώρησης (π.χ. το σπίτι μας) και ένα σημείο προορισμού (π.χ. το χωριό των γονιών μας, την πόλη των φίλων μας, μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, κλπ). Και πώς πάμε από το ένα σημείο στο άλλο; Ω, μα είναι εξαιρετικά απλό. Ανοίγουμε το google maps κι αναθέτουμε σε αυτό την βρόμικη δουλειά. Μετά, μένει μόνο να ετοιμάσουμε το αμάξι ή να πάρουμε εισιτήρια για λεωφορείο, πλοίο, ή τρένο. Και μετά; Μετά καταπίνουμε τα χιλιόμετρα το ένα πίσω από το άλλο, μέχρι που φτάνουμε επιτέλους στο προορισμό. Είμαστε ευτυχισμένοι, αναπαυόμαστε για λίγο πριν αρχίσουν οι μεγάλες εξορμήσεις, και νομίζουμε ότι ο χρόνος πάγωσε κι έχουμε μία αιωνιότητα μπροστά μας να κάνουμε ό,τι θέλουμε (βέβαια η ημερομηνία επιστροφής δεν καταλαβαίνει από τέτοια, έρχεται κατά πάνω μας με σταθερή ταχύτητα, κι εμείς το καταλαβαίνουμε μόνο μερικές μέρες πριν, όταν και ξαφνικά νιώθουμε τον αέρα κάπως πιο κρύο, τον ήλιο σαν λιγότερο λαμπερό, και κάθε τόσο το στομάχι μας πονάει χωρίς όμως να έχουμε φάει κάτι που δεν έπρεπε, ενώ επίσης – χωρίς να το θέλουμε – μετράμε αντίστροφα τις μέρες, τρεις και σήμερα, δύο και σήμερα, μία και σήμερα, και μετά δεν μένει καμία μέρα, όλα τελείωσαν, πρέπει να φύγουμε, ευχαριστούμε πολύ, τα λέμε του χρόνου πάλι κι αν).

Χάρτης του 1689 από τον Gerard van Schagen.

Αυτή λοιπόν είναι η διαδικασία του ταξιδιού. Όχι και τόσο κουραστική, έτσι; Αφού έχουμε τα σημεία αναχώρησης και προορισμού κι έναν χάρτη, μπορούμε να βρούμε μία καλή διαδρομή, και μετά δεν μένει παρά να ξεκινήσουμε, ε και κάποια στιγμή θα φτάσουμε. Για όσους έχουν τελειώσει ένα προπτυχιακό ή μεταπτυχιακό πρόγραμμα πανεπιστημίου, η διαδικασία του ταξιδιού θα τους φανεί γνώριμη. Κι έτσι είναι, διότι αρκεί να μελετήσεις αρκετά για να αποφοιτήσεις με έναν αξιοπρεπή βαθμό κι επαρκείς γνώσεις (κι ύστερα να σου βγει το λάδι για να βρεις αξιόλογη δουλειά στην Ελλάδα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα) (πρέπει κάπου να σημειώσω ότι πρέπει να σταματήσω να βάζω παρανθέσεις. Με ενοχλούν όταν τις βλέπω σε άρθρα τρίτων, αλλά έχω γεμίσει το δικό μου με δαύτες).

Πάμε τώρα στο διδακτορικό. Όπως και τα προ- και μεταπτυχιακά, έτσι και το διδακτορικό είναι ένα ταξίδι. Αλλά διάολε, σε αντίθεση με αυτά (ας τα πούμε προπτυχιακά ταξίδια), είναι ένα ταξίδι μόνο για γερά στομάχια (θα έλεγα για σκληρούς καριόληδες, αλλά αποφάσισα να μην το πω έτσι. Ξεχάστε ότι το διαβάσατε). Τα παραλέω; Ίσως. Ακούστε όμως πώς είναι αυτό το ταξίδι. Ανέφερα πριν ότι σε ένα προπτυχιακό ταξίδι, έχει κανείς τα σημεία αναχώρησης και προορισμού καθώς και τον χάρτη. Άρα, μπορεί να βρει μία γρήγορη διαδρομή, και μετά να την ακολουθήσει, μέχρι να φτάσει. Χεχε. Ευκολάκι, έτσι; Χεχε. Το διδακτορικό ταξίδι είναι τελείως διαφορετικό. Ω ναι. Ναι. Αν αναρωτιέστε, υπάρχουν κι εδώ σημεία αναχώρησης και προορισμού. Υπάρχει και ο χάρτης. Ε, και σίγουρα υπάρχει η δυνανότητα να φτιάξουμε την καλή μας διαδρομή αν τα έχουμε αυτά (αν όχι, ανοίγουμε google maps). Τότε πού είναι η διαφορά, σας ακούω να σκέφτεστε. Λοιπόν. Το σημείο αναχώρησης υπάρχει, αλλά δεν το ξέρετε. Είναι κάπου, μα δεν έχετε ιδέα πού. Το ίδιο ισχύει και με το σημείο προορισμού. Α, να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι δεν έχετε ούτε χάρτη, έτσι; Κι όμως, παρόλ’ αυτά, πρέπει να βρείτε μία διαδρομή και να την διανύσετε, αλλιώς η τήβεννος της απονομής του διδακτορικού σας διπλώματος θα μείνει διπλωμένη (βασικά απλά θα την φορέσουν άλλοι) (σημείωση: η λέξη τήβεννος προέρχεται από τα Ετρουσκικά). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει κι άλλο ένα πρόβλημα. Ένα πολύ μικρό πρόβλημα. Τόσο δα. Πρόβλημα-νάνος θα μπορούσαμε να το πούμε. Ποιο είναι αυτό; Μα (δεν ξέρω γιατί, αλλά εδώ θέλω να πω Dear Watson) είστε και τυφλοί. Ναι ναι. Άρα, ακόμα κι αν είχατε χάρτη, δεν θα τον βλέπατε. Ακόμα κι αν είχατε τα σημεία αναχώρησης και προορισμού, δεν θα ξέρατε πού πέφτουν. Διάολε, πώς κάνουμε τότε το διδακτορικό ταξίδι χωρίς το φως μας, χωρίς έναν χάρτη, και χωρίς να ξέρουμε από πού ξεκινάμε και πού καταλήγουμε;

Ο τυφλός υπερήρωας της Marvel, Daredevil. Δεν έχω ιδέα αν έκανε διδακτορικό.

Καλή ερώτηση. Και αυτό το λέω όταν δεν έχω καλή απάντηση. Ο προφανής τρόπος βέβαια είναι ότι κάποια στιγή στο διδακτορικό, βρίσκουμε το φως μας (έστω μόνο από το ένα μάτι), ανακαλύπτουμε ένα παλιό, κιτρινισμένο χάρτη σε μία σκοτεινή γωνία γεμάτη στοιβαγμένους τόμους μίας ξεχασμένης βιβλιοθήκης, με τα πολλά μαθαίνουμε και τα σημεία αναχώρησης και προορισμού, και μετά βρίσκουμε μία κουτσή-στραβή διαδρομή. Και τέλος, περπατάμε (α ναι, ξέχασα να σας το πω αυτό, στο διδακτορικό ταξίδι ξεχάστε τα μηχανοκίνητα μέσα μεταφοράς. Φρονίστε τα παπούτσια σας να έχουν γερές σόλες κι ο σάκος σας να είναι γεμάτος νερό και φαγητό διότι δεν πρέπει να σταματήσετε πουθενά μέχρι να φτάσετε, διότι σε κάθε στάση υπάρχουν πειρασμοί και κίνδυνοι που σκοπεύουν να σας αποτρέψουν από αυτό που πάντα θέλατε. Και πιστέψτε με, ξέρω πολλούς που σταμάτησαν και δεν ξαναξεκίνησαν ποτέ). Τώρα πώς θα τα κάνετε όλα αυτά, είναι δικό σας για να το ανακαλύψετε. Εγώ νομίζω πως είπα ήδη αρκετά. Αν ποτέ αποφασίσετε να κάνετε το διδακτορικό ταξίδι, πιείτε μία μπύρα στην υγειά μου για όσα διαβάσατε (αλλά μην σταθείτε για πολύ. Είπαμε: οι στάσεις ελλοχεύουν πειρασμούς και κινδύνους. Πειρασμούς και κινδύνους).

Επιμύθιο

Ίσως πρέπει να αλλάξω τον τίτλο από επιμύθιο σε επίλογο, για να είναι πιο κατανοητός. Βέβαια, το επιμύθιο ακούγεται κάπως αλλιώς, κάνει ένα κλικ ας πούμε. Όμως ο επίλογος είναι πιο γνωστή λέξη. Βασικά, ίσως θα έπρεπε απλά να μην έχω επιμύθιο/επίλογο, ειδικά εφόσον δεν θέλω να γράψω κάτι κι απλά αναλώνομαι σε γλωσσολογικές ανησυχίες (α, και να μην ξεχάσω να θυμηθώ να μην ξεχάσω να βάζω παρενθέσεις. Φτάνει σε ένα άρθρο). Εις το επανιδείν λοιπόν!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.